Zespół

Justyna Oleksy

Dwie komory. Dwa przedsionki. Teatr Czterech. Matka założycielka.

dr Agata Iżykowska-Uszczyk

Opowiada o sztuce tych, którzy zapisali na jej temat swoje myśli. Odczytuje między wierszami intymne wyznania. Zatapia się w pełnym odczuwaniu sztuki. Rozsmakowana w zmysłach i tym, jakie nieznane zakątki sztuki pozwalają odkryć. Marzy się jej performans o teoriach Kandinsky’ego.

Elżbieta Dudź

Kobieta Krajobrazu w pierwszym spektaklu Teatru Czterech. Jest trochę i o niej samej w tej roli. Pytana, dlaczego jest w teatrze, odpowiada w czterech słowach: dla przygody, piękna, ludzi, tworzenia.

Maciej Makosch

Strażnik LUXUSowych kotów, robak w tłumie wydający wspólne dźwięki, gwiezdny odłamek zabakaniony do potęgi czwartej, ale ukradkiem spoglądający w kierunku Erny, bezdzietny małżonek i obywatel lubiący patrzeć, jak wydłubane w glinie kreski zastygają na słońcu, der bej ba…

Kaśka Mazurkiewicz

Buja twardo. Podąża wierszem Wszystkimi ścieżkami za Erną Rosenstein. Obnażona intymnie, w opleceniu czerwoną nicią Ewy K. Mała Mi miłująca Mutanty.

Monika Ćma

Zapach jogi. Przekraczająca szczelinę, tańcząca linę. Przyczyna miękkości.

Lesław Zamaro

Szuka. Burzy. Buduje. Nie prasuje. Nie gotuje. Nie ceruje. Po przepierce piszczy i ozorem merda. Knuje z pomywaczkami. Zawsze szuka rewersu.

Anna Lorenc

Droga Miła Pani. Koresponduje z Hasiorem W. Koleżanka od wieści dobrych i nie tylko. Czasem stoi, czasem z wiatrem pędzi.

Ika Dac

Koi. Zabiera w światy zen. Zabraliśmy ją ze sobą w Abakany, choć w ogóle się tego nie spodziewała.

Magdalena Filipiak

Nowa, ale nie lubi, jak się tak o niej mówi. OFFowa prowodyrka. Odkąd zaśpiewała kołysankę w męskiej toalecie, wiemy, że do nas pasuje.

Krzysztof Gandecki

Czwarte oko. Soczewka aparatu. Chwyta kadry, a kadrem – za serca. Kręci nas.

teatr bez sceny. Teatr w muzeum.